مرور تاریخچه فرش ایرانی به مثابه سفری فریبنده به هزاران سال پیش است. سفری به دل فرهنگ و هنر یک مملکت که برایش هیچ حد و مرزی نمی‌توان متصور بود. فرش‌های دست‌بافت ایرانی از دیرباز با طرح‌های پیچیده، رنگ‌های زنده و مواد اولیه استثنایی جهان را مجذوب خود کرده‌اند. این فرش‌ها نه تنها اقلام کاربردی هستند، بلکه شاهکارهای هنری نشان‌دهنده تاریخ، فرهنگ و سنت‌های غنی مناطقی به شمار می‌روند که در آن بافته شده‌اند. در این مطلب، به مرور تاریخچه فرش ایرانی و اهمیت آن در فرهنگ، اقتصاد و روابط بین‌المللی پرداختیم و سیر تحول آن را در حکومت‌ها و سلسله‌های مختلف بررسی کردیم.

با نگاهی به تاریخچه فرش نفیس ایرانی می‌بینیم که این صنایع دستی یکی از قدیمی‌ترین‌ها است و منشا آن به امپراتوری هخامنشی می‌رسد که از سال ۳۵۰ تا ۵۵۰ قبل از میلاد اروپا، آسیا و آفریقا را در بر می‌گرفت. داستان فرش‌های ایرانی با مواد ساده شروع می‌شود، چرا که اولین فرش‌ها از بامبو و ساقه‌های گیاهان باتلاق‌های پایین ماورالنهر بافته می‌شدند. این زیراندازهای اولیه پاسخ‌گوی اهداف سازندگانشان بودند، یعنی سطحی برای نشستن و خوابیدن روی آن، اما فاقد آسایش و تجمل قالی‌های ایرانی بودند که امروزه می‌شناسیم. برای تولید کفپوش کامل‌تر و بهتر، ایرانی‌ها شروع به تولید نوعی زیرانداز با در هم تنیدن پشم‌های حیوانات کردند.